Maandag met Marjolijn | Accepteer je gevoelens en voorkom dat je terecht komt in de drama-driehoek

juni 10, 2022

Ik werd net even heel verdrietig.

Ik las een post op LinkedIn over een jongen die zijn hele leven alles weg gestopt heeft. Door een muur om zich heen te bouwen, door drugs en drank te gebruiken als coping mechanisme en op die manier de negatieve gedachtes die hij had weg te stoppen.

Wegstoppen van gevoelens

Waarom raakt dit me zo? Is het omdat ik nog steeds dingen weg stop en niet onder ogen kom? Ongetwijfeld! Er zijn heel wat situaties geweest in mijn leven waar ik het liefst niet aan terug denk. Maar ik weet dat ik de laatste jaren begonnen ben met het verwerken en vooral het uitspreken van mijn gevoel.

In dat proces ben ik een soort van wandelend reclame bord geworden. Ik roep tegen iedereen dat ze moeten praten over wat ze voelen en dat je niet gek bent als je negatieve gedachtes hebt. Dat het accepteren beter werkt dat het weg duwen en het ontkennen van die gedachtes.

Denk eens aan iemand die bloost omdat er iets gebeurt is waar die persoon zich voor schaamt. En jij zegt als goed bedoelend persoon: ‘Ach, je hoeft daar toch helemaal niet om te blozen!?’ Weet je wat er dan gebeurt? Juist ja.. dat hoofd wordt alleen maar roder! Zo is het ook met negatieve gevoelens. Als je je daar voor schaamt, ze weg drukt want ze mogen er niet zijn.. Guess what… dan worden ze erger!

Toch raakt het me elke keer weer. Gesprekken met vrienden en kennissen waarin ik die bepaalde schaamte bij hen voel. ‘Mag ik me wel zo voelen?’ ‘Sorry dat ik nu zo aan het zeuren ben bij je hoor!’ ‘Ik zal nu weer positief zijn!’ (dat laatste zeg ik trouwens ook heel vaak!)

En ja, positief zijn is heel krachtig! Maar natuurlijke gevoelens weg drukken? Dat is volgens mij het recept om terecht te komen in de zogenaamde ‘Drama-driehoek’.

De drama-driehoek

De Drama-driehoek bestaat uit een Redder, een Aanklager en een Slachtoffer. (Ik ben trouwens sterk van mening dat, in ieder geval bij mij, deze drie een en dezelfde persoon zijn, maar daarover vertel ik nog wel eens..)

De Redder: Je kent ze wel, mensen die als eerste opspringen om (ongevraagd en ongewild) te helpen. Als je een ander helpt, voel je je immers even nuttig en dus niet negatief over jezelf. Maar aangezien je hulp ongevraagd was.. krijg je helaas ook echt wel eens een deur in je neus en word je weer snel verdrietig.

De Aanklager: Jij kan dit niet, jij doet dit niet, en wie ben jij eigenlijk om hier wat over te zeggen? Door te wijzen naar andere, hoef je je eigen gevoelens en zwaktes niet onder ogen te komen. Het werkt.. maar je duwt andere ook weg, en je negatieve gevoelens zullen door een gebrek aan sociale contacten zeker verergeren.

Het Slachtoffer: Ik kan dit niet, ik durf niet meer, ik ben bang. Ik ben bang, maar bang, angst.. is geen emotie, angst is een reactie op een emotie. Ik ben bang om een bepaalde emotie los te laten.. En omdat dat mij verlamd, moet jij (een redder) mij helpen! Maar dat gaat je niet helpen, want je angst blijft. Die angst gaat pas weg als je de emotie die je niet onder ogen durft te komen onder ogen gaat komen!

Laat je angsten los

Even een disclaimer: ik ben geen psycholoog, geen professional, maar ik schrijf dit vanuit mijn oogpunt, hoe ik het bezie en welke gedachtes ik heb overwonnen en moet overwinnen. Ik hoop dat je er iets aan hebt en dat het je misschien een klein beetje gemotiveerd heeft iets over je angsten en behoeftes los te laten aan iemand die je vertrouwd. Met die jongen op LinkedIn is het gelukkig ook goed gekomen.